Η Γυναικεία Κυριαρχία (όπως ΕΓΩ τη βιώνω)

(Το παρακάτω κείμενο είναι καθαρά βιωματικό, για αυτό και ξεκαθαρίζω από τον τίτλο του, πως έχει να κάνει με όσα ΕΓΩ επιθυμώ, με όσα ΕΓΩ επιλέγω να βιώσω όπως μου ταιριάζει καλύτερα.)

Όχι δε ζω σε dungeon, δεν τιμωρώ σ ανήλιαγα μπουντρούμια, ούτε κυκλοφορώ με δερμάτινα, καρφιά και μπότες.
Ενδεχομένως σε κάποιους χαλάω τη φαντασίωση, αλλά το κείμενο είναι πραγματικό κι ουδεμία σχέση έχει με φαντασιακές καταστάσεις.
Κυριαρχώ για μένα σημαίνει κατ αρχήν πως είμαι πρωτίστως Κυρία και Κυρίαρχη του εαυτού μου.
Φροντίζω, παλεύω ίσως πιο σωστά, να Κυριαρχώ πρώτα στα πάθη μου, στις αδυναμίες μου κι ύστερα, όσα μπορώ να τα βελτιώνω.
Μια αδύναμη, χαριστική με τον εαυτό της, Κυρίαρχη, σίγουρα θα ναι κακή κυρίαρχη.
Όχι, δεν είμαι τέλεια, ούτε προσδοκώ να γίνω, ανθρώπινη προσπαθώ να μαι, ανθρώπινη Κυρίαρχη Γυναίκα στη ζωή μου, στο σπίτι μου, στη σχέση μου.
Κυριαρχία για μένα δε σημαίνει ουρλιαχτά, απειλές κι υστερικές κραυγές, αυτά, μάλλον προδίδουν άλλα, βαθύτερα, προβλήματα.
Κυριαρχία για μένα είναι μια ματιά, ένα βλέμμα, μια λέξη, μια σιγανή εντολή, το τακούνι που χτυπά το παρκέ, τα δάχτυλα που θα παίξουν στο ξύλο του γραφείου.
Όχι δεν είναι μαστίγια, χειροπέδες, gag και strap-on 24/7 παρ ότι μια τέτοια σχέση ζω.
Φυσικά κι υπάρχουν κι αυτά, και με το παραπάνω, αλλά δεν είναι σ αυτά η ουσία.
Η ουσία έχει να κάνει με μια, βαθιά ΙΣΗ κι ΙΣΟΤΙΜΗ σχέση.
Μια σχέση που το ένα μέρος της καλύπτει το άλλο, που το ένα σκέλος της συμπληρώνει το άλλο, που σα δυο μισά ενώνονται και γίνονται ΕΝΑ.
Ναι, εγώ διατάζω, εγώ έχω το πάνω χέρι, εγώ αποφασίζω σ όλα τα μικρά, καθημερινά κι ανούσια πραγματάκια της ζωής μας.
Τα μεγάλα κι ουσιαστικά τα ΣΥΝ-ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ.
Τι κι αν φοράω εγώ παντελόνια κι εκείνος φούστα;
Η ουσία είναι στο να θέλω να μαι μαζί του, στο να θέλει να ναι μαζι μου και να μαι πρώτα για Εκείνον, να ναι κι Εκείνος πρώτα για Εμένα, διαφορετικα κι οι ρόλοι ξεφτίζουν και τα παιχνίδια σκουριάζουν.
Στο να θέλω κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη για Εκείνον, στο να θέλει κάθε μέρα να γίνεται καλύτερος για Εμένα.
Κι εδώ η φαινομενικά απόλαυση της Κυρίας του σπιτιού που διατάζει τη Φοίβη κι εκείνη εκτελεί γίνεται κι ευθύνη και νοιάξιμο και φροντίδα.
Ευθύνη για να εντάξω το παιχνίδι στη δουλειά, νοιάξιμο για τη κούραση του άλλου, φροντίδα εκεί που πια δεν αντέχει.
Ναι είναι υπέροχο να με ξυπνά το πρωί και να με περιμένει έτοιμος ο καφές μου, ναι είναι πολύ ερωτικό να τη βλέπω πάνω στα τακούνια της να πλένει τα εσώρουχά μας στο χέρι, ναι είναι άκρως ερεθιστικό να την κάνω δική μου κλπ κλπ...
Αλλά είναι εξίσου ωραίο να γυρνά κατάκοπος απ τη δουλειά και να του χω κάτι όμορφο γυναικείο να φορέσει, να χαλαρώσει και να φροντίζω εγώ για τα πάντα, είναι εξίσου μαγικό ν αποκοιμιέται στην αγκαλιά μου και τέλος, ναι, είναι εξίσου μαγικό να του δίνομαι και να με κάνει δική του.

Χρύσα

Αλήθεια... ποιά είναι η αλήθεια...

Αναζητώ...

Αναζητάς...
Αναζητάμε...
όλοι κι από κάτι, ο καθένας τα θέλω του
άλλος ως θέσφατα, άλλη ως ερωτηματικά
κι αντιστρόφως...
Μονάδες, στο μικρόκοσμό μας, πίσω απ τις οθόνες μας, οχυρωμένες θαρρείς,
πίσω απ τις άμυνές μας, καλύτερα, όπως θα λεγε κι ο ποιητής.
Και;;;
Τι ποιούμε;;;
Την νήσσαν;;;
Αχ είναι τόσο μικρή η ζωή, τόσο βραχύς ο βίος που δεν έχουμε διέξοδα
μόνο πάνω κάτω... (όπως έλεγε κι η Ποιήτρια)
Κι εμείς εκεί.... ταξιδεύουμε την ίδια διαδρομή...
Πίσω στις αναζητήσεις
Πίσω στα περιχαρακωμένα θέλω μας.
Εκεί που νοιώθουμε ασφαλείς, εμείς με τους εαυτούς μας,
Όχι, μην ανησυχείτε... δε φωτογραφίζω καμία και κανέναν σας
περιαυτολογώ εν είδει παραλληρήματος
αυτοσαρκάζομαι ενίοτε
κι αυτό μέρος της αναζήτησης
η αυτοπροβολή,
καθρέφτης, κατ αρχήν, των αδυναμιών μας

Χρύσα

Γυναικεία Κυριαρχία ή απλά kinky sex στα κρυφά;

Είμαι χρόνια στο διαδίκτυο, τόσο σε ιστοσελίδες σαν αυτή εδώ, όσο και σε πιο εξειδικευμένες σχετικά με το bdsm, τις επιμέρους κατηγορίες του, αλλά και τη Γυναικεία Κυριαρχία.

Αυτό που με αηδιάζει περισσότερο από κάθε τι άλλο είναι η κατηγορία των νυμφευμένων αντρών που στα κρυφά αναζητούν μια Αφέντρα.
Άντρες που όλοι, μα όλοι (!!!) δε βρίσκουν κατανόηση από τη σύζυγο... μα κανείς;; κανείς;;;
Βλέπετε, πολύ δύσκολα μπορώ να φανταστώ μια γυναίκα που θα αρνιόταν έναν υπάκουο - συνεργάσιμο σύζυγο.
(Όχι, δεν είναι αυτό Γυναικεία Κυριαρχία αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς)
Αντί όμως γι αυτό, έχουμε απλά κάποιες kinky φαντασιώσεις, επιθυμίες στην καλύτερη, που αναζητούν εκτόνωση την ώρα που προκύπτουν και μάλιστα με τον τρόπο που οι, κατά τ άλλα υποτακτικοί, επιθυμούν.
Αυτό σίγουρα δεν είναι Γυναικεία Κυριαρχία, ούτε φυσικά αποδοχή από τη πλευρά των υποτακτικών αντρών της πραγματικής τους θέσης.
Είναι απλά σεξουαλική εκτόνωση και τίποτε περισσότερο, και καλύτερα να την αποζητά κανείς σε επαγγελματίες ώστε και σίγουρος να ναι για το αποτέλεσμα, την υγεία, την ασφάλεια αλλά και τις προσφερόμενες υπηρεσίες.
Η άλλη, η πραγματική Γυναικεία Κυριαρχία αφορά πολύ λίγο κόσμο, οι οποίοι, σίγουρα, δεν έχουν ανάγκη τις δικές μου σκέψεις για να γίνουν σοφότεροι.

Χρύσα

Στραπόν (σκόρπιες σκέψεις, εικόνες κι αναμνήσεις)

Πάνε 15 χρόνια από τότε που το πρωτογνώρισα.

Οκτώβρης του 2000, δώρο από τον καλό μου, συν-ταξιδευτή κι οδηγό στα μαγικά μονοπάτια του φετιχισμού, της ιδιαιτερότητας, της γυναικείας κυριαρχίας αργότερα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη στγμή που με βοήθησε να το φορέσω, που το έδεσε στη μέση μου, που γονάτισε μπροστά μου και το λάτρεψε, αυτό, κι εμένα μέσα από αυτό.
Όπως δε θα ξεχάσω ποτέ και τον πρώτο μου οργασμό, χωρίς καν να αγγιχθώ, μόνο και μόνο επειδη τον έπαιρνα με το στραπόν μου, με το καυλί μου, με τον δικό μου πούτσο!
Πόσα βράδια κοιμήθηκα μ αυτό φορεμένο... πόσες φορές απλά έπινα καφέ το πρωί, μόνη στο σπίτι, κι αυτό έστεκε, περήφανο, δικό μου, ανάμεσα στα πόδια μου.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, το ένα έγινε δυό, τρία, τέσσερα, πέντε... κι εξακολουθούν, όπως και τότε, να με μαγεύουν με τα μεγέθη τους, τα σχήματά τους, το βάρος τους.
Με τη δική του, ξεχωριστή, αίσθηση το καθένα.
Με την ίδια, όμως, δύναμη, αυτή του Γαμιά, του Κατακτητή...
Από τη πρώτη στιγμή το λάτρεψα αυτό, το να ΓΑΜΑΩ, έτσι, με κεφαλαία, να ΓΑΜΑΩ το μυαλό και το κορμί , να τα κατακτώ, να τα ξεσκίζω, να τα κάνω δικά μου!
Και με το Μουνί μου ίππευα και γάμαγα τους υποκτικούς μου (ακόμη το κάνω) αλλά η αίσθηση της δικιάς μου Πούτσας, δεμένης σφιχτά στη μέση μου, ολόδική μου, προέκταση του κορμιού μου, ένα με το είναι μου, είναι, για μένα, άλλο πράγμα.
Είναι η αίσθηση της απόλυτης Κυριαρχίας, της ολοκληρωτικής κατάκτησης (και ταπείνωσης κάποιες φορές), είναι η δύναμη του: Μου ανήκεις, σ έχω καρφωμένο-η κι είσαι δικός μου, είσαι δικιά μου!
Το χω φορέσει μέσα από στενό τζην παντελόνι με μακρυά πουκαμίσα από πάνω και πήγα βόλτα για καφέ, το χω φορέσει σε βραδινό μπάνιο στη θάλασσα, το χω φορέσει κι έχω πάει 8ωρο στη δουλειά.
Ίσως ακουστεί σα να ήμουν ελλειπής πριν από αυτό.
Όχι, δεν ήμουν, ούτε από φθόνο του πέους έπασχα, ούτε ζήλευα το πουλάκι που δεν είχαμε εμείς τα κοριτσάκια.
Απλά αυτό ήρθε και συμπλήρωσε ένα κενό που ούτε καν ήξερα πως υπήρχε, ήρθε και κούμπωσε με ένα κομμάτι μέσα μου που το αποζητούσε.
Αντί να στερήσει κατι από τη θηλυκότητά μου, τουναντίον, την ενδυνάμωσε.
Κι ας μου επιτραπεί και μια παρότρυνση: δοκιμάστε το, ανακαλύψτε το, παίξτε μαζί του, λατρέψτε το!

Χρύσα

Στο πατρικό της Φοίβης

(από τις φετεινές μας διακοπές)

Μετά τη Μάνη αποφασίσαμε να πάμε για λίγες μέρες στο πατρικό του σκλάβου μου.
Είχαμε πάει και παλιότερα, αλλά φέτος είχα άλλα σχέδια.
Έτσι από την αρχή ξεκαθάρισα πως θα χε το ρόλο της Φοίβης, ακόμη και μέσα στο πατρικό της, διακριτικά φυσικά, αλλά ήταν κάτι που δε θα δεχόμουν αντιρρήσεις.
Φυσικά η μικρή μου συμφώνησε κι έτσι με ένα λευκό βρακάκι και μια μεσαία λαστιχένια σφήνα, ξεκινησε το 6ωρο ταξίδι μας από τη Μάνη ως τα Γιάννενα.
Για όποιον γνωρίζει τη διαδρομή, δεν είναι περισσότερες από 4,5-5 ώρες, αλλά κάτι που πήγαινα, όλως τυχαίως από τις λακούβες, κάτι που απολάμβανα τους μορφασμούς της Φοίβης μου, οδήγησα ίσως το πιο απολαυστικό μου εξάωρο.
Φτάσαμε το απόγευμα στο σπίτι των γονιών του κι αφού ακολούθησαν τα τυπικά, αγκαλιές, χαιρετούρες κλπ μου φτιαξε καφέ κι εκείνος τακτοποιούσε τα πράγματά μας στις ντουλάπες.
Ευτυχώς το πατρικό τους είναι μεγάλο κι έτσι είχαμε το δικό μας υπνοδωμάτιο και το δικό μας μπάνιο, ελεύθεροι για πολλά πράγματα.
Όσο απολάμβανα τον καφέ μου άρχισα με sms να δίνω διαταγές στη Φοίβη. Έβλεπα τη σύγχησή της, μπροστά στους γονείς να διαβάζει στα πεταχτά το μήνυμα, να με κοιτάζει με σχεδόν θολωμένο βλέμμα από την προσμονή και ταυτόχρονα να προσπαθεί να μη φανεί η ταραχή της.
Κάποια στιγμή σηκώθηκα κι αφού διάλεξα από τη βαλίτσα ένα ροζ τοπάκι κι ένα ασορτί στρινγκ και της τα έδωσα με τη διαταγή να κάνει μπάνιο, να ξαναβάλει τη σφήνα και να τα φορέσει κάτω από τα αντρικά ρούχα. Απόψε θα την έκανα κοριτσάκι μέσα στο σπίτι που μεγάλωσε σαν αγοράκι.
Για καλή μου τύχη οι γονείς του είχαν κανονήσει μια επίσκεψη σε κάτι συγγενείς τους, που δε μπορούσαν να αναβάλουν. Έτσι έφυγαν με την υπόσχεση πως δε θ αργήσουν.
Ότι έπρεπε για τα σχέδιαμου.
Διέταξα τη Φοίβη να γδυθεί και να μείνει μόνο με τα ροζ εσώρουχα της και να έρθει στη κουζίνα.
Δεν είχαμε την πολυτέλεια να κουβαλάμε πέδιλα και γόβες αλλά δε με ενοχλούσε που ήταν ξυπόλητη.
Την έστησα στο πάγκο της κουζίνας, με μισοτραβηγμένη κουρτίνα, ώστε να βλέπει την αυλόπορτα του σπιτιού για μεγαλύτερη ασφάλεια κι έσβησα τα φώτα.
Πήρα δυο ξύλινα μανταλάκια από το σύρμα στο μπαλκόνι κι έπιασα σφιχτά τις ρώγες της κι αφού την τράβηξα προς τα πίσω από τη μέση ώστε να στηθεί καλύτερα, έβγαλα τη ζώνη από το παντελόνι μου και ξεκινησα το ζέσταμα.
Στην αρχή σιγανά και στη συνέχεια πιο δυνατά μαστίγωνα το σκλάβο στα μπούτια κσι στο στημένο κωλαράκι του. Σταματούσα, το χάϊδευα κι έκανα αυτό που ήξερα πολύ καλά πως τον τρελαίνει.
Του μιλούσα φτηνά και πρόστυχα πάνω στη θηλυκή του πλευρά. Τον αποκαλούσα πουτάνα, τσούλα, καριόλα, του λεγα πως τον περιμένει άγριο σκίσιμο κι εκείνος με παρακαλούσε να τον πάρω.
Όχι ακόμη ψώλα! είπαμε είχα άλλα σχέδια.
Αυτο συνεχίστηκε για ώρα, μαστίγωμα και λεκτική ταπείνωση, χάδια και πάλι απ την αρχή.
Μέχρι τη στιγμή που άνοιξε η αυλόπορτα του σπιτιού, σημάδι πως οι γονείς του επέστρεψαν.
Τον έστειλα να ντυθεί και να ρθει στη πίσω βεράντα, πήρα από το ψυγείο δυο κρύες μπύρες και βγήκα έξω σα να καθόμασταν εκεί από ώρα.
Μέχρι να ρθουν οι γονείς του, ο σκλάβος μου ήταν έξω μαζί μου κι έτσι μας βρήκαν να συζητάμε σα να μην είχε προηγηθεί τίποτε.
Καθήσαμε όλοι μαζί και φάγαμε σουβλάκια που έφεραν μαζί τους και συνεχίσαμε με μπύρες, εγώ ατάραχη και χαμογελαστή κι ο καλός  μου σ αναμένα κάρβουνα.
Δεν έβλεπε την ώρα να κλειστούμε στο δωμάτιό μας.
Το καθυστερησα όσο μπορούσα, μέχρι που πια ζήτησαν οι γονείς του να ξαπλώσουν κι έτσι σηκωθήκαμε κι εμείς μαζί τους.
Είχε πάει 12 σχεδόν κι είχα μια γλυκιά ζάλη απ τις μπύρες και μια τρελή επιθυμία για τη συνέχεια.
Μόλις κλεισαν εκείνοι την πόρτα τους για να ξαπλώσουν έστειλα τη Φοίβη στο μπάνιο μας, να βγάλει την τάπα, να κάνει μπανάκι και να μου ρθει.
Δε ξέρω πόσο γρήγορα πλύθηκε και σκουπίστηκε αλλά μέχρι να γδυθώ και να φορέσω το μεσαίο στραπ ον μου είχε μπει στο δωμάτιό μας.
Πέταξε το μπλουζάκι και το σορτσάκι που φορούσε κι έμεινε με τα απογευματινά της ροζ εσώρουχα.
Καλώς τη τουλίτσα μου, της είπα χαμηλόφωνα.
Ξάπλωσε στο κρεβάτι σου, απόψε θα περάσεις καλά...

Χρύσα

Βράδυ διακοπών

Η ιστορία προέκυψε πριν λίγες μέρες, αρχές Αυγούστου, σε μια απόμερη παραλία στη Μάνη.

Βράδυ, περασμένα μεσάνυχτα.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο με το σκλάβο μου, μετά από μερικά ποτά σ ένα μπαράκι.
Δεν είχα ύπνο.
Είχα αλλοιώτικη διάθεση.
Το σκεφτόμουν μέρες, κι ήταν η στιγμή να παίξω.
Έβγαλα ένα μαγιώ μου από τη βαλίτσα και το έδωσα στο σκλάβο.
Φόρεσέ το Φοίβη, τον διέταξα και πάμε για μπάνιο.
Με κοίταξε με απορία, δε μίλησε, πήγε στο μπάνιο κι επέστρεψε ντυμένη με το κόκκινο σουτιέν και το ασορτί κιλοτάκι.
Βάλε μια μπλούζα και μια βερμούδα, είπα, και φύγαμε.
Μπροστά εγώ, πίσω η Φοίβη, βγήκαμε από το ξενοδοχείο και αφού περπατήσαμε κανένα πεντάλεπτο φτάσαμε σε μια απόμερη παραλία με βραχάκια που είχα τσεκάρει από μέρες.
Τα μεσημέρια μάζευε λίγο κόσμο, κυρίως πιτσιρικάδες, αλλά εκείνη την ώρα ήταν έρημη.
Σε δυο σημεία μόνο φωτιζόταν από τις λάμπες του δρόμου.
Καθήσαμε ανάμεσα, στα σκοτεινά.
Τη διέταξα να γδυθεί και να βουτήξει.
Ντράπηκε, φοβήθηκε μη τη δει κανείς, αλλά υπάκουσε.
Μου αρέσει να παίζω με το μυαλό της, με τα όριά της, με τους φόβους της.
Το απολαμβάνω πάρα πολύ.
Βούτηξε κι εγώ την έβλεπα κι υγραινόμουν.
Την κάλεσα έξω, σήκωσα το φουστάνι μου και τη διέταξα να με γλύψει.
Ξάπλωσε μπροστά στα ανοιχτά μου πόδια, μπορύμητα πάνω στα χαλίκια.
Παραμέρισε το κιλοτακι μου με τη γλώσσα της και ξεκίνησε την περιποίησή μου όπς εκείνη ξέρει καλύτερα.
Δεν άργησα να την ποτίσω με τα υγρά μου.
Ήθελα κι άλλο, τη διέταξα να γυρίσει ανάσκελα, έβγαλα το βρακάκι μου και κάθησα στο πρόσωπό της.
Δεύτερος γύρος περιποίησης, ακόμη πιο απολαυστικός απ τον πρώτο.
Με τέλειωσε και πάλι.
Ήταν η σειρά της, το θελα τρελά.
Την έστησα στα τέσσερα δίπλα στο κύμα.
Της κοκκίνισα το κωλαράκι.
Έβρεχα το χέρι στο νερό και την έδερνα μέχρι που το νοιωσα να καίγεται.
Της κατέβασα το κιλοτάκι του μαγιώ και την πήρα με τα δάχτυλα, μ εκείνη στημένη σχεδόν μέσα στο νερό.
Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, όλα δικά της.
Σε μια στγμή πέρασε ένα αυτοκίνητο, τα φώτα μας φώτισαν στιγμιαία και χάθηκαν μέσα στη νύχτα, αλλά ήταν αρκετό για να απογειώσει τους φόβους της Φοίβης.
Σφίχτηκε από κάτω μου κι άρχησε να τρέμει και να χύνει.
Την πήρα αγκαλιά να συνέρθει και μετά από λίγο βρεγμένες κι οι δυό γυρίσαμε στο δωματιό μας.
Μπάνιο μαζί, να ξεπλυθούμε απ τα αλάτια.
Το strapon μας περίμενε στο κομοδίνο.

Χρύσα